Zaburzenia nastroju, takie jak depresja i zaburzenia dwubiegunowe.

Zaburzenia lękowe, w tym zespół lęku uogólnionego, zaburzenia paniki, fobie specyficzne i zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne.

Zaburzenia związane ze stresem, takie jak zespół stresu pourazowego (PTSD) i zaburzenia adaptacyjne.

Problemy związane z używaniem substancji i uzależnienia.

Zaburzenia odżywiania, w tym anoreksja i bulimia.

Zaburzenia osobowości, jak borderline (zaburzenia osobowości typu borderline) czy narcystyczne.

Problemy seksualne i zaburzenia tożsamości płciowej.

Zaburzenia snu, takie jak bezsenność i nadmierna senność.

Zaburzenia psychotyczne, w tym schizofrenia.

Problemy psychosomatyczne, gdzie stres psychiczny wpływa na stan somatyczny.

Zaburzenia poznawcze, w tym demencje i inne zaburzenia związane z upośledzeniem funkcji poznawczych.

Problemy interpersonalne i trudności w relacjach.

Przewlekły ból i inne dolegliwości somatyczne, gdzie czynniki psychologiczne odgrywają istotną rolę.

Radzenie sobie ze stratą i żałoba.

Problemy zawodowe i stres związany z pracą.

Kwestie związane z adaptacją do przewlekłej choroby lub niepełnosprawności.
 

Dysfunkcje seksualne, takie jak zaburzenia erekcji, przedwczesny wytrysk, brak orgazmu i niskie libido oraz problemy z akceptację mikropenisa.

Uzależnienie od masturbacji oraz filmów pornograficznych.

Zaburzenia pożądania seksualnego, w tym zwiększone
i obniżone libido.

Problemy związane z bólem podczas stosunku, jak dyspareunia czy vaginismus.

Zaburzenia tożsamości płciowej i dysforia płciowa.

Problemy z orientacją seksualną i akceptacją własnej seksualności.

Problemy związane z niską samooceną seksualną i wizerunkiem ciała.

Zaburzenia parafiliczne i problemy z kontrolą impulsów seksualnych.

Zaburzenia związane z doświadczeniem przemocy seksualnej i traumą.

Problemy związane z niepłodnością i jej wpływem na życie seksualne.

Kwestie związane z menopauzą, andropauzą i starzeniem się, które wpływają na funkcje seksualne.

Zaburzenia snu i inne dolegliwości somatyczne wpływające na seksualność.

Radzenie sobie ze stratą funkcji seksualnych spowodowaną chorobami lub urazami.

Praca nad komunikacją i intymnością w relacjach partnerskich, brak akceptacji nadwagi.

Edukacja seksualna dotycząca bezpiecznego seksu, planowania rodziny i zdrowia seksualnego.

Przeprowadzanie szczegółowych ocen mowy, języka, głosu, fluencji i połykania w celu identyfikacji zaburzeń neurologicznych.

Opracowywanie indywidualnych planów terapii, które adresują konkretny zakres problemów neurologicznych pacjenta.

Prowadzenie terapii mającej na celu przywrócenie lub kompensację utraconych funkcji mowy, takich jak afazja.

Pomoc pacjentom z dysfagią w poprawie funkcji połykania, co może obejmować techniki pozycjonowania i specjalne ćwiczenia.

Praca nad funkcjami poznawczymi, które wpływają na komunikację, np. pamięć, uwaga, funkcje wykonawcze.

Praca w zespole z innymi specjalistami zdrowia, takimi jak neurologowie, terapeuci zajęciowi, fizjoterapeuci i psycholodzy.

Informowanie rodzin i opiekunów o zaburzeniach komunikacyjnych i sposobach ich wspierania.

Stosowanie ćwiczeń mających na celu wzmacnianie mięśni mowy oraz poprawę koordynacji i elastyczności aparatu artykulacyjnego.

Wdrażanie alternatywnych metod komunikacji, takich jak systemy komunikacji wspomagającej (AAC) dla osób, które nie mogą mówić.

Regularna ocena postępów terapii i dostosowywanie planów interwencyjnych do zmieniających się potrzeb pacjenta.

Prowadzenie działań mających na celu zapobieganie zaburzeniom komunikacji oraz edukację społeczeństwa
w zakresie ich wczesnego rozpoznawania.

Pomoc w zarządzaniu stresem i zapobieganie wypaleniu zawodowemu.

Interwencje mające na celu rozwiązywanie konfliktów między pracownikami lub między pracownikami a kierownictwem.

Wsparcie w planowaniu kariery i rozwijaniu potencjału zawodowego.

Pomoc w adaptacji do zmian w miejscu pracy, takich jak restrukturyzacja, zmiany kierownictwa lub innowacje technologiczne.

Rozwijanie umiejętności przywódczych i zarządczych,
w tym komunikacji, delegowania zadań i budowania zespołu.

Coaching w zakresie zarządzania czasem, ustawiania priorytetów i poprawy produktywności.

Rozwijanie kompetencji komunikacyjnych i relacyjnych
w środowisku pracy.

Edukacja i interwencje na rzecz promowania zdrowia psychicznego w miejscu pracy.

Strategie radzenia sobie z równowagą między życiem zawodowym a prywatnym.

 Doradztwo w zakresie polityk i praktyk HR, które sprzyjają dobrostanowi pracowników.

Analiza i rozwój kultury organizacyjnej w celu zwiększenia zaangażowania i satysfakcji pracowników.

Indywidualne sesje coachingowe mające na celu rozwój osobisty i zawodowy.

Ocena zdolności komunikacyjnych pacjentów za pomocą testów mowy i języka.

Opracowywanie indywidualnych planów terapii dla pacjentów z zaburzeniami komunikacji.

Prowadzenie sesji terapeutycznych mających na celu poprawę zdolności komunikacyjnych pacjentów.

Praca nad poprawą jakości głosu i mówienia u osób
z dysfonią lub po operacjach krtani.

Leczenie zaburzeń płynności mowy, takich jak jąkanie.

Pomoc osobom z dysfagią w poprawie funkcji połykania.

Edukacja i wsparcie dla rodzin: Szkolenie rodzin i opiekunów w zakresie komunikacji z osobami z zaburzeniami mowy.

Praca w zespołach wielodyscyplinarnych z lekarzami, psychologami, nauczycielami i innymi specjalistami.

Regularna ocena postępów pacjenta i dostosowywanie planu terapii.

Specjalizacja w pracy z konkretnymi grupami, takimi jak dzieci z opóźnionym rozwojem mowy, osoby po udarze mózgu lub
z zaburzeniami neurodegeneracyjnymi.

Prowadzenie działań prewencyjnych i promujących zdrową komunikację.

Przeprowadzanie szczegółowej oceny psychologicznej w celu zidentyfikowania obecności PTSD lub innych zaburzeń związanych z traumą.

Prowadzenie sesji terapeutycznych indywidualnie dostosowanych do potrzeb pacjenta, mających na celu przetworzenie doświadczeń traumatycznych i nauczenie radzenia sobie ze skutkami traumy.

Zastosowanie specjalistycznych technik, takich jak EMDR, które pomagają w zmniejszeniu objawów traumy.

Udzielanie pomocy w nagłych przypadkach, gdy pacjent doświadcza intensywnych reakcji po traumatycznym zdarzeniu.

Organizowanie i prowadzenie grup wsparcia dla osób, które doświadczyły podobnych rodzajów traumy, co sprzyja wymianie doświadczeń i strategii radzenia sobie.

Edukacja i Psychoedukacja: Informowanie pacjentów
o naturze traumy i jej wpływie na życie, a także nauczanie technik radzenia sobie.

Pomoc w opracowywaniu planów postępowania w sytuacjach stresowych oraz budowanie odporności psychicznej na przyszłość.

Nauczanie technik redukcji stresu, takich jak techniki relaksacyjne, mindfulness czy trening autogenny.

Włączanie członków rodziny w proces terapeutyczny w celu budowania wsparcia i lepszego zrozumienia problematyki traumy.

W razie potrzeby odsyłanie do innych profesjonalistów, takich jak psychiatrzy dla wsparcia farmakologicznego, lub do terapeutów specjalizujących się w innych formach pomocy.

Praca z pacjentem w jego naturalnym środowisku, co może obejmować miejsce pracy lub dom, aby lepiej zrozumieć i wesprzeć w codziennych wyzwaniach.